Boerengat: van bruin café naar chique restaurant

Het is weer Restaurantweek, voor mij altijd een mooie kans om op een voordelige manier kennis te maken met restaurants die ik nog niet heb ontdekt. En ik hoop dat de restaurants het op hun beurt dan ook zien als een uitgelezen kans om zich op een positieve manier te onderscheiden. Ik kijk daarom altijd goed naar de winnaars van de voorgaande jaren bij het maken van mijn keuze. Boerengat in Rotterdam was de landelijke winnaar in 2010 en de jaren daarna steeds in de top 3 van Zuid-Holland. Nieuwsgierig maakte ik dus een reservering.

Bruin café

We komen aanlopen op de Oostzeedijk en zien wat van de buitenkant lijkt op een bruine kroeg. Maar als we binnen lopen wordt de deur hoffelijk voor ons open gezwierd. We zijn een beetje in verwarring wat we nu kunnen verwachten. Het blijkt een bruin café te zijn geweest, dat door de nieuwe eigenaar compleet gestript en omgebouwd is tot chique restaurant. We kunnen kiezen om in het nog bruin ogende cafégedeelte te zitten, of in de oude tabakszaak ernaast die is omgetoverd tot eetzaal. We kiezen voor de eetzaal, waar we toch iets meer Restaurantweek sfeer voelen.

Creativiteitstest

Als aperitief wordt een ‘rosecco’ aanbevolen. Een prettige rosé bubbel die vriendelijk is geprijsd (4,50 euro per glas). We krijgen er een gazpacho bij geserveerd die heerlijk pittig is, we ontdekken komijn, peper en een verder Aziatisch ogende kruidenmix. De crouton die erin drijft lijkt misplaatst, maar geeft juist wel wat fijne structuur aan dit koude hapje. In de tussentijd wordt het menu toegelicht. Om de creativiteit van de kok te testen heb ik mezelf aangemeld als vegetariër. Mijn tafelgenoten kijken verbaasd naar mij als de ober het vegetarische menu voor me opleest, en ik moet even grinniken.

Stekels

Ik moet een kleine gaap onderdrukken als de ober het voorgerecht voor me toelicht. Geroosterd noten-rozijnenbrood met geitenkaas, acetostroop en een salade van zongedroogde tomaatjes, zoetzure komkommer en wakame. Als ik een echte vegetariër was geweest waren mijn stekels waarschijnlijk op gegaan bij het woord ‘geitenkaas’ in combinatie met het woord ‘voorgerecht’. Been there, done that! Maar de smaak overtuigt me er direct van dat dit niet een keuze was om er makkelijk vanaf te komen. De combinatie van smaken is heerlijk. De tomaten vol smaak en de pittige wakame combineren goed met de zachte geitenkaas. Eerste test geslaagd!

Proeverij

Mijn tafelgenoten krijgen een proeverij van voorgerechten: Zeeduivel wangetjes met spinazie, wangetjes van het Iberisch varken, een torentje van zalm en garnaal en eendenborst met een saus van sake, mirin en basterdsuiker. De volgorde waarin de gerechten worden opgenoemd is vis-vlees-vis-vlees en we vragen ons af of dat de bedoeling was. Maar qua smaak gaat dit prima. De eerste twee zijn warm en de laatste koud, dus dat verklaart de keuze.

Herhaling van zetten

Voor het tussengerecht worden we verrast met nog een amuse. Mijn tafelgenoten krijgen een glaasje cappucino van kreeftenbisque, precies de juiste hoeveelheid om even de smaakpapillen wakker te krijgen. Mijn amuse valt tegen. Een herhaling van zetten van het voorgerechten, de zoetzure komkommer is opgerold met wat van de tomaat en wakame. Lekker hapje, maar teleurstellend qua creativiteit.

De twee mannen van ons gezelschap hebben nog een halve kreeft gekozen als tussengerecht. Een gerecht dat ze niet zo snel zouden kiezen, maar de belofte dat de kreeft al helemaal schoongemaakt en het vlees er al uit getoverd is, maakt dat de mannen het wel aandurven. Er wordt een champagne sabailllon bij geserveerd, die te sterk naar drank smaakt. De kreeft is verder goed van smaak, maar de mannen zijn nog niet overtuigd om vaker kreeft te eten.

Achteraanzicht

Het hoofdgerecht laat lang op zich wachten. De gasten zonder tussengerecht zitten daardoor inmiddels erg lang zonder eten. We doen in de tussentijd maar een toiletbezoek en kijken op het toilet gelijk tegen de achterkant van een koe aan. Aparte keuze voor een schilderij. We draaien ons daarom maar om, en zien op de deur een advertentieframe waarin we worden opgeroepen om naar het concert van Sandra van Nieuwland te komen. Bijzondere toiletervaring zover, maar verder wel schoon.

Verplicht nummer

Uiteindelijk worden de hoofdgerechten geserveerd. De mannen hebben voor bavette, vlees uit de flank van een koe, met kalfsjus gekozen. Prima stukje vlees met aardappel en paddestoelgarnituur, maar het spettert niet van het bord af. De vegetarische optie (zwarte tagliatelle met een van het voorgerecht bekende saus van sake, mirin, en basterdsuiker) valt tegen. De tagliatelle is harder dan al dente en de groente die er doorheen zitten voelen als een verplicht nummer (weer die zongedroogde tomaat). Verder wordt er een misplaatst aardappelchipje op geserveerd.

Voor het dessert hebben we de keus uit hartig (kaasplankje) en zoet (proeverij van crème brulee, brownie, gemarineerde aardbeien en een stukje cheesecake). Prima toetjes, alleen jammer dat we twee keer om de dessertwijn moeten vragen die we hebben besteld.

Geen echte topper

Onze totale indruk is best positief, een leuke tent die makkelijk mee kan doen in de categorie betere restaurants. Maar voor een echte topper hebben ze toch echt te veel steekjes laten vallen. We betaalden 203 euro voor 4 personen.

— — —